برای قلم

نویسنده را بایدی چهار چیز / دل و دست،افکار و وجدان تمیز

وگر این که ناپاک شد این جهان/ ز ناپاکی صاحبش شک مدار

چه خوش گفت سعدی خدای سخن/ به تحریف آن گفته بشنو ز من

فتد تیغ در دست زنگی مست/ از آن به قلم در کف خود پرست

قلم چون گرفتی دورویی مکن/ غرض ورزی و کینه جویی مکن

به کف خاک چشم فتوت مپاش/ گرفتی قلم بی مروت مباش

قلم کز پی زحمت مردم است/ قلم نیست نیش دم کژدم است

قلم گیر و همچون قلم راست باش / نه هر چش خیال کجت خواست باش

کجی گر ز شمشیر جویی بجاست/ قلم راست باید،چو کج شد خطاست

عارف قزوینی

خاطره ی عشق

دو سال و هفت ماه دیوانه وار یک نفر را دوست داشتم
آنقدر دوست داشتم که جرات نمیکردم بگویم
آنقدر نگفتم که در یک بعد از ظهر پاییزی، از آن بعد از ظهرهای جمعه که انگار آسمان فرهاد گوش داده است، خواهرم بعد از کلی مِنو مِن کردن گفت فلانی نامزد کرد
کمی خیره ماندم و چیزی نگفتم
انگار این خفه ماندن بخشی از تقدیرم بود